Diziplina anitzeko artista da, Bizkaitik etorria eta duela hamarkada bat baino gehiago Amezketan bizi dena. Badirudi eskulturaren alde egiten duela, eta, eskulturaren barruan, zura, burdina eta harria bakarrik lantzen ditu, herri honen historiari eta izaerari oso lotuta dauden hiru material; naturak inspiratzen, baldintzatzen eta eskaintzen dio adierazten duen materiala. Hutsune hori betetzeko bere ekarpena egiten saiatzen den euskal eskultore handien hurrengo belaunaldikoa da, eta bere lanak munduan zehar bidaiatu du. Lan kolektiboen lagun da, eta Meatzalde Goikoa Eskultura Parkearen sortzailea da, gure herrialdean naturan egindako azpiegitura artistiko bakarra.
Tamaina handiko eskultura nahiago du, eta espazio publikoetan, ibiltarietan, bizietan eta naturan esku hartu nahi du, arterako erabiltzen diren leku hil eta estankoetatik ihesi, ikusleari obra ustekabean aurkitzea eta espero ez den leku batean galdetzea nahi du.
Tamaina handiko eskultura nahiago du, eta espazio publikoetan, ibiltarietan, bizietan eta naturan esku hartu nahi du, arterako erabiltzen diren leku hil eta estankoetatik ihesi, ikusleari obra ustekabean aurkitzea eta espero ez den leku batean galdetzea nahi du.
Guillermo Olmok bere obraren zati handi bat ingurune naturalean garatzen du, Guillermo Olmoren lanak gizakiak naturarekin duen harremanaren garai atseginagoak gogorarazten dizkigu, Aralar mendilerroan bi esku-hartze iraunkor egin ditu.
Garatutako proiektua, 2016:
BURTZAKO
Bizkaiko ekialdeko muturrean, Trianoko Mendietan, Barakaldo, Galdames eta Trapagaran udalerrien muga geografikoek bat egiten duten tokian, Burtzako dago, Castaños familia zaintzen ari da memoria baserri bakarra iristen den lekutik, hiru ekarpen pisatzen dute larreen gainean, jakinarazpen oker eta errepikatuak maiz iristen dira ogasun honetara, kide izateko sentimendu bakar batek ere ez ditu lotzen hiru udalerri horiek, biztanle gutxi batzuk baino ez dira, eta oso txikiak dira. Joan den mendeko hogeigarren hamarkadan, Tomás familiako gizon gaztea zen, espainiar estatuko armadari derrigorrezko soldadutza-zerbitzua emateko adinean zegoena, tradizio nazionalistako Castaños familia, armada horretako estatu titularretik eta kuarteletako bizitza eta ohituretatik at zegoen, Tomás hiru udalek errenkadan deitua izan zen, Espainia gerran zegoen Marokon oraindik zituen lurraldeak defendatzen, Tomás Afrikako muga horiek defendatzera eraman zuten. Ehun urte geroago, Aralarren, muga batek Nafarroa eta Gipuzkoa banatzen ditu geografikoki, eta langa batek eragotzi egiten die bi herri bananduetako bizilagunei igarotzea hiru kilometro baino ez, jada ez dago derrigorrezko soldadutzarik, eta mikeleteen muga-postu zaharra eraitsita eta abandonatuta agertzen da, baina botere urrunetatik egindako lerro arbitrarioek lurraldeak eta jendea banatzen jarraitzen dute, izateko eta bizitzeko modu berberekin, ohitura eta interes berberekin, hizkuntza berdinarekin eta berdinarekin, balio berdinarekin, eta berdinarekin, jarraitzen dugu.
Burtzako, muga berean arrautza moduan egindako esku-hartze bat da, bere dimentsio handiek argi eta garbi erakusten dute ez dela lurralde jakin batekoa, eta bere barnean dagoen bizitza, ustez, muga eta alanbraden gainetik hegan egingo du, bizitza mugak baino lehenago izan zelako eta horien ondoren izango delako.
Hiru metro eta erdiko altuera du eta hurritz zurez egina dago. Muga gisa erabiltzen den alanbre-hesiak zeharkatzen du. Irekidura batek barrura sartzeko aukera ematen du, obraren beste ikuspegi bat eta ustekabeko sentsazioa ahalbidetuz, baina barruko alanbre-hesiak obraren arrazoia gogorarazten digu.
